Bir Sevgi Göstergesi Olarak "Kıskançlık"

-Beni kıskanıyor musun?

-Evet seni kıskanıyorum.

-Bir daha söyle.

-Kıskanıyorum.

-Bir daha söyle…..

Neden kıskançlık bir sevgi gösterisi olarak algılanır bilmem. İnsan sevdiği kişinin kendisi için en iyisi olduğunu, ondan daha iyi kimse olmadığını düşünerek aşkını, ilişkisini yüceltir. Peki bu kadar iyi olduğunu düşündüğü karşı taraf için bu kadar pozitif duygular içindeyken, neden kendisi için bir o kadar negatif düşünce içerisine girer? Neden yaşadığı ilişkiyi bu kadar yüceltirken, kendisini bu kadar alçaltır. 

Son dönemlerde birbirini kıskanan, karşılıklı kıskançlıktan şikayet eden ve sonunda her iki tarafında birbirini alabildiğine kısıtlayan genç çiftlerle karşılaşıyorum. Evet, genel algı olarak aldatmak artık çok kolay ve eskisine göre de fazla. Teknolojinin gelişimi, sosyal medyanın yükselişi ilişkilerin hızlı başlamasına ve aynı zamanda hızlı tükenmesine de neden oluyor olabilir. İnsanlar trafikte birbirine aşırı tepkili, küfürlü söylenişlerde bulunuyor olabilir. Toplumsal olaylara hızlı ve büyük sözlerle tepkiler çığ gibi büyüyor olabilir. İnsanlar kafede otururken çabuk sıkılıp, telefonlarına sarılıyor olabilir. İnsanlar genel olarak herşeyden çabuk sıkılıyor olabilir. Evet, çoğu kişinin görüşü nerde o eski aşklar da olabilir. Eskisi kadar muhabbet yerine, bireysellik artmış olabilir. Ama bütün bu negatif durumların çözümü, iyi, sağlıklı, uzun bir aşk, ilişki yaşamak için birbirimizi sık boğaz ettiğimiz, kısıtladığımız, sürekli kontrol altına almaya çalıştığımız bir düzen de olmamalı bence.

Hayal et, gerçek olsun.

Bu yazıyı ilişki içerisinde olumsuz deneyimler yaşamış fakat ilişikiye devam etmeyi seçmiş, hassasiyetlikleri olanları tenzih ederek yazıyorum. Travmatik deneyimler yaşamış kişiler eğer bunun üzerinden gelemiyorsa yardım almalarını da mutlaka tavsiye ediyorum. Benim burda daha çok bahsetmek istediğim kişiler kısasa kısasçılar. 

-“Onunla görüşemezsin.” 

-Sen de oraya gidemezsin.

-Ozaman sen de bu kıyafeti giyemezsin.

-Ailen ile planladığın yemeğe gelmeyeceğim.

Aslında bunlar sadece kıskançlık değil, aynı zamanda içimizdeki cezalandırma arzusu ile de bir o kadar alakalı. Ben yapamazsam, sen de yapamazsın. Ben gidemezsem, sen de gidemezsin. Peki o zaman bu hal de bizi sıkmaya başladığında, gerçekten söylediklerimizi yapmak istediğimizde ne olacak? Tabiiki pembe yalanlar dediğimiz tehlikeli süreç başlayacak. 

Her pembe yalan bir sonraki pembe yalanı getiriyorsa, sonunda bu yalan ne renk oluyor?

Evet, ilişkilerde 100% güven diye birşey yok ama çocuğunuz düşecek diye hiç yürümesine izin vermemek aklınıza gerçekten yatıyor mu? Peki gerçekten karşı tarafa güvenmemek ilişki içindeki partnerle mi ilgili yoksa bizim terk edilme korkumuz ile mi? Durumdan duruma değişiklik gösteriyor aslında. Bazen bir önceki ilişkinin devamını yürütüyoruz şuanki ilişkimizde. Bir önceki ilişkinin yaralarını sarmaya çalışırken, yeni ilişkiyi daha yaralı yapıyoruz sonucunda da. Kim ister yeni yaralı ilişkiyi? Tabii kimse aldatılmayı, kendine yanlış yapılmasını da istemez. Peki kısıtlama, kaçınma yaşayacaklarımızı gerçekten engelliyor mu? Yoksa aklında bile olmayanın aklına su mu sızdırıyor? 

Gözde Bilenser

Aile ve Çift Terapisi

Si Psikoloji